Polskie duszpasterstwo w Rosenheim i okolicy datuje się od 29 VI 1945 r.
Powstało w wyniku naglącej potrzeby opieki duszpasterskiej nad wszystkimi jeńcami obozów koncentracyjnych i przymusowymi robotnikami, tzw. Zwangsarbeiter, wyzwolonymi wraz z ukończeniem wojny. Wśród nich z samego oflagu polskich oficerów w Murnau uratowano 30 IV 1945 r. 5434 oficerów, z Dachau wyzwolono m.in. 450 polskich kapłanów.
W Rosenheim i okolicy pozostało 2500 bezdomnych Polaków z paszportami bezpaństwowych, tzw. Heimatlose.
Do dziś jeszcze niektórzy parafianie są w ich posiadaniu. Zanim zbudowano dla nich dwa osiedla, zamieszkiwali w nieczynnych fabrykach i koszarach w Rosenheim.
*
Polskie wesela w Rosenheim
Ocenia się, że po wojnie pozostało w Niemczech około 2 mln Polaków nie mających ani do kogo, ani do czego wrócić w obróconej w gruzy i okupowanej przez Sowietów ojczyźnie.
___
Dalsza emigracja, powroty do kraju, a także śmierć umęczonych w obozach i utrudzonych tułaczką spowodowała, że z końcem lat 60. parafia liczyła 200 osób. Lata 70. rozpoczęły długo trwającą wielką falę nowych uchodźców politycznych.
Polska misja katolicka wraz z jej dojazdowymi dekanatami została uznana dekretem z 1 XII 1978 r. przez kard. Josepha Ratzingera za samodzielną polską placówkę duszpasterską missio cum cura animarum, z prawem tytułu proboszcza dla każdorazowego kierownika Misji.
*
Pierwszymi duszpasterzami w latach 1945-1952 byli ojcowie kapucyni: Zdzisław Skorupiński i Jan Bonawentura Stadnik, którzy po wyzwoleniu z obozu koncentracyjnego zamieszkali w klasztorze ojców kapucynów przy Lorettowiese. Tam oraz w kaplicy Rossacker i w kościele Christ-König odbywały się pierwsze polskie msze św.
Przez wiele lat życie religijne, jak np. święcenie pokarmów, nabożeństwa majowe czy różańcowe, koncentrowało się przy prowizorycznym ołtarzu budowanym przez niewiasty między polskimi blokami na wolnym powietrzu.
Duszpasterskiej opiece podlegały wtedy tereny: Nussdorf, Feilnbach, Flinsbach i Bad Aibling. Pamiętano również o grobach oficerskich w Murnau. O. Zdzisław udał się na misje do Wenezueli, o. Bonawentura wrócił do kraju.
*
Następnym duszpasterzem w latach 1952-1956 był ks. dr Adam Kocur. Z wykształcenia prawnik, ukończył w Rzymie studia teologiczne i tam odebrał święcenia kapłańskie z rąk abpa Józefa Gawliny.
W sierpniu ks. infułat Edward Lubowiecki powołał go do pracy w kurii frankfurckiej. Jego krótka posługa duszpasterska i działalność charytatywna pozostała po dziś dzień żywo w pamięci parafian.
*
Proboszczem w latach 1956-1976 był ks. prałat Stefan Leciejewski, więzień Dachau, z całym zaangażowaniem oddał się pracy dla ludzi, którzy jak on przeszli piekło kacetów.
W istniejącej szkółce sobotniej znalazły miejsce nauka religii i języka polskiego, Koło Żywego Różańca, chór parafialny, Krucjata Eucharystyczna, jasełka i opłatki parafialne, praca z młodzieżą i ministrantami, zespół teatralny i taneczny. Ręcznie szyte i haftowane stroje regionalne z tego okresu są zachowane i pielęgnowane do dzisiaj.
Niemal wszyscy należeli do Związku Uchodźców Polskich z siedzibą w Londynie, a ich flaga jeszcze dziś zdobi poczet sztandarowy w święta.
Organizowane były pielgrzymki, w szczególności do Altötting.
Po śmierci ks. infułata Lubowieckiego episkopat niemiecki rozwiązał Polską Kurię Biskupią i na jej miejsce ustanowił Polską Misję Katolicką w Niemczech z siedzibą we Fryzyndze (Freising). Na pierwszego jej rektora został powołany ks. prałat Stefan Leciejewski.
W 1966 r. została erygowana parafia św. Michała, która bratersko przyjęła polską parafię. W czasie budowy kościoła msze św. i nabożeństwa skupiły się w zastępczym drewnianym kościele, co usprawniło posługę duszpasterską, kultywowanie i kontynuację życia w tradycji i kulturze polskości.
___
Nowym proboszczem Rosenheimu w 1977 r. został ks. Antoni Lichota, salezjanin. Jego posługa i praca duszpasterska obejmowała 12 placówek dojazdowych: Bad Aibling, Bad Endorf, Breitbrunn a. Chiemsee, Engelsberg, Freilassing, Rieden, Reit im Winkel, Tegernsee, Murnau, Traunstein, Waldkraiburg i Weyarn.
W 1989 r. do parafii przybył drugi duszpasterz – salezjanin ks. Bernard Waidemann, jako wikary i katecheta.
Polska Misja w Rosenheim nie posiadała ani centrum, ani biura parafialnego, które od początków mieściło się w prywatnym mieszkaniu każdego proboszcza. Nauka religii i katecheza wiernych, życie religijne dorosłych, dzieci, młodzieży i grup parafialnych miały miejsce w jednym pomieszczeniu Domu Parafialnego św. Michała. Na ustawiczne interwencje i prośby proboszcza Antoniego Lichoty, i dzięki wielkiej pomocy śp. Benno Storra, kierownika referatu obcojęzycznego kurii arcybiskupiej, wybudowano w 1992 r. Centrum Parafialne przy Heilig-Geist-Str. 46 dla dwóch Misji: chorwackiej i polskiej ze wspólną kaplicą. Uroczystości poświęcenia ośrodka dokonali: bp Franz Schwarzenböck, chorwacki bp Cyryl Kos i bp Piotr Skucha. Odtąd tutaj koncentruje się życie religijno-duszpasterskie i kulturowe obu nacji, które w nim odnajdują kawałek własnej ojczyzny.
W 1993 r. ks. proboszcz Antoni Lichota przeszedł w stan spoczynku i wrócił do Polski. Kuria arcybiskupia ustanowiła ks. Bernarda Waidemanna proboszczem i kierownikiem Polskiej Misji Katolickiej, obejmującej dekanaty: Bad Aibling, Baumburg, Berchtesgaden, Chiemsee, Inntal, Miesbach, Rosenheim, Teisendorf, Traunstein, Waldkraiburg i Wasserburg. Pożegnanie ks. proboszcza Lichoty, wprowadzenie na urząd nowego proboszcza ks. Waidemanna oraz powitanie nowego wikarego ks. Ludwika Synowca odbyło się 12 IX 1993 r. w kościele św. Michała w Rosenheim.
Wraz z polityczną stabilizacją w Polsce w latach 90. wielu parafian wróciło do ojczyzny, wielu też wyemigrowało dalej. Przy Misji Rosenheim pozostaje 5 placówek dojazdowych: Freilassing, Traunstein, Reit im Winkel, Geretsried i Waldkraiburg. Fluktuacja wiernych powodowała zmiany miejscowości, w których realizowano posługę duszpasterską: Reit im Winkel wymieniony został na Traunreut, gdzie ok. 100 osób brało udział w mszach św., także w Wasserburgu i RottachEggern były odprawiane polskie nabożeństwa.
Kard. Frierdrich Wetter z okazji jubileuszu 25-lecia pontyfikatu Ojca św. wyniósł dekretem z 19 X 2003 r. ks. Bernarda Waidemanna do godności Geistlicher Rat, jako wyraz wdzięczności za posługę duszpasterską w archidiecezji Monachium-Fryzynga, w szczególności jako proboszcza polskojęzycznej Misji Katolickiej w Rosenheim.
28 V 2005 r. Polska Misja Katolicka w Rosenheim obchodziła jubileusz 60-lecia istnienia. Uroczystej mszy św. przewodniczył abp Szczepan Wesoły. Wielkie przywiązanie parafian do arcybiskupa datuje się niemal od pół wieku; jeszcze jako kleryk przyjeżdżał on z Rzymu do Rosenheim do pomocy duszpasterskiej. Starsi parafianie mówią: „On jest członkiem naszej parafii od samego początku jej istnienia”.
Po udanym świętowaniu jubileuszu 60-lecia naszej parafii, przyszło nam wszystkim przeżywać smutne chwile. Musieliśmy pochylić się nad przemijalnością naszego życia. Dokładnie 20 listopada 2005 r., w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata, odszedł do Pana nasz duszpasterz, ks. prob. Bernard Waidemann. Uroczystości pogrzebowe odybywały się w Rosenheim i w Polsce, w Oświęcimiu, gdzie ostatecznie spoczęły doczesne szczątki naszego Proboszcza.
Z początkiem stycznia przyszedł do Misji nowy proboszcz, ks. Ignacy Zając, pracujący dotychczas w niemieckiej parafii. Jego uroczyste, kanoniczne wprowadzenie na urząd proboszcza odbyło 12 marca 2006 r. Z nowym powiewem świeżości przystąpiliśmy do dalszego budowania życia religijnego w naszej wspólnocie parafialnej.
Rok 2010, to rok jubileuszowy naszej Misji. W tym roku obchodziliśmy 65. rocznicę duszpasterstwa polskiego w Rosenheim. Na tą uroczystość przybył prowincjał Salezjanów z Krakowa, ks. dr Marek Chrzan, który przewodniczył uroczystej Mszy św. i wygłosił okolicznościową homilię. Z okazji jubileuszu zorganizowana została wystawa fotograficzna przedstawiająca życie religijne i kulturalne naszej polskiej parafii.
ks. Ignacy Zając sdb